Afgelopen weekend is Loes van Let’S Horse weer bij ons op stal geweest en dat liet me weer realiseren hoezeer veranderingen of zelfs een stapeling van kleine incidentjes, je paard weer even uit balans kan trekken. De gezondheid van je paard is een ‘work in progress’.
Pien
Pien was de afgelopen weken weer wat ‘schrikkeriger’ als je achter haar langs liep of haar – voor haar onverwacht – even aanraakte in het langs lopen (wat ik bijna standaard doe als ik langs m’n paarden loop). Ook zag ik Gijsje weer wat vaker Pien wegsturen en ik zag ze minder vaak samen staan of lopen.
Nu weet ik sinds kort dat Pien niet ‘even’ maar bijna d’r hele leventje op een kinderboerderij in het westen van het land gestaan heeft dus dat verklaart een hoop. Daarnaast is er in onze groep een tijdje wat meer onrust onderling geweest waardoor bij iedereen het pannetje weer wat voller is gaan zitten.
Dat illustreert dus maar weer dat zélfs als je een mooie paddock paradise hebt, zélfs als de groep paarden waar je paard woont gemiddeld wel ok met elkaar is en óók als je alles al best goed voor elkaaar hebt, er altijd factoren kunnen zijn, die het pannetje van je paard weer vol laten lopen. Je paard fysiek én mentaal gezond houden is dus iets wat constant jouw aandacht vraagt.. Je kunt na een behandeling of behandeltraject niet achterover gaan zitten en denken dat het nu voor altijd klaar is.
Tijd dus om Pien weer een keer door Loes onder handen te laten nemen.
Het grappige is dat ik precies het zelfde zag gebeuren als de vorige keer dat ik Pien liet behandelen.
Gijsje en Pien die weer samen over de track lopen en gezellig met z’n tweetjes bij een hooibak staan. Ze zijn zo schattig samen!
Het verleden speelt een rol
Pien kan zich bij stress onveilig gaan voelen bij benadering door mensen. Vooral van achter en overwachten aanrakingen laten haar echt verstrakken en toen ze er pas was en nog veel stress van de verhuizing had, zaten haar achterbeentjes best los.
Ik begrijp dat nu helemaal, een kinderboerderij is niet persé een leuke veilige plek voor pony’s, met gillende, rennende kinderen die onverwacht overal aan je lijf zitten. Waar veel mensen komen die geen idee hebben wat een paard eigenlijk is en nodig heeft.
Gijsje kan slecht tegen de stress van een ander. Ook dat is een gevolg van haar verleden. Zij heeft voor ze bij mij kwam haar hele leven op een zorginstelling/dagbesteding/crisisopvang gestaan dus heel veel ‘mentale sores’ van mensen over zich heen gehad. Daardoor sluit ze zichzelf nu heel snel af bij stress tussen de paarden onderling. Maar ze is ook gevoelig voor mijn stemming bijvoorbeeld. Ze heeft vorig jaar meerdere keren koliek gehad, puur door de onrust die er nog in de groep was en de stress die ze zelf nog bij zich droeg van de stressvolle periode voordat we deze fijne plek gevonden hadden.
Dat zijn dus wel dingen om góed over na te denken voor je je paard te koop zet met de opmerking ‘goed voor zorgboerderij of coaching’. Lang niet elk paard is geschikt voor zo’n plek en ook degenen die dat wel zijn hebben de juiste zorg en aandacht nodig om ze mentaal gezond te houden. En koop je een paard wat van zo’n plek komt, wees dan niet verbaasd als dat paard niet zo onbevangen en open is als je dacht.
De meeste paarden dealen met zo’n overprikkelende omgeving door zichzelf af te sluiten. Pien leek toen ik haar kocht een heel rustig, braaf en stabiel ponytje, precies wat ik zocht als vriendin voor Gijsje.
Eenmaal bij ons ging de doos van pandora open en kwam alle stress van afgelopen jaren er uit. Bij ons was daar ruimte voor, ze moest niks, hoefde niks en kreeg er ook alle ruime voor. Maar dat is lang niet altijd zo. Meestal wordt er direct weer iets anders van een paard gevraagd en ‘moet’ hij weer iets. Dus de luikjes gaan nog verder dicht…
Totdat het niet meer gaat. Dan ontwikkelt een paard fysieke klachten óf de deksel knalt van de pan en zitten we met een overreactief paard.
Onderhoud
Zowel Gijsje als Pien worden homeopathisch behandeld dus er is al heel veel opgelost. Maar soms loopt de spanning weer even wat op en kan een klein beetje extra hulp prettig zijn om vlotter de druk van de ketel te halen.
Ik wil met dit verhaal dus maar duidelijk maken, dat je nooit klaar bent met de zorg voor het welzijn en de gezondheid van je paard.
Daarom blijven veel klanten als ze eenmaal klaar zijn met het behandeltraject nog ‘bij me’. Ze nemen contact op als er wat is, maar ook als ze weten dat er iets aan zit te komen, zoals een kuddewisseling, een verhuizing, een opname op een kliniek. Want als je mijn klant geweest bent heb je geleerd welke dingen het pannetje van je paard kunnen vullen. In het algemeen, maar vooral ook wat voor jouw paard de ‘blokken op het vuur’ zijn.
Dan begeleiden we zo’n incident homeopathisch om te zorgen dat het ‘uit het pannetje blijft’. Zo zorgt zo’n incident niet op termijn voor nieuwe klachten.
Ik heb inmiddels meerdere klanten bij wie het nu op stal standaard beleid is om bij elke nieuwe introductie in een groep de héle groep homeopathisch te ondersteunen. Dat geeft zó veel meer rust en een zoveel soepeler introductie. Gemiddeld duurt het 8 tot 12 maanden! voor een kudde weer stabiel is en een paard op z’n plek is (ja, laat die even goed tot je doordringen).
Maar ik hoor echt bij iedereen die op deze manier de introductie begeleidt heeft dat het vlotter gaat, met minder ‘gedoe’ en dat paarden daardoor veel vaker al met 6 tot 8 maanden geland zijn in plaats van die 12. Daardoor blijft het paard van m’n klant zowel mentaal als fysiek gezond, maar ook bij de rest van de kudde zorgt het niet voor extra stress.
Dat is ook de kracht van mijn EHBO-set. Door acute problemen, maar ook ingrijpende gebeurtenissen, homeopathisch te begeleiden, houd je ze uit het pannetje van je paard en voorkom je daarmee het ontstaan van chronische klachten. Ook als je paard (nog!) geen klachten heeft.